Rorvik 5 finale

Waarom finale? Wel we hadden nog juist een halve dag om iets te forceren, de vangsten waren al de hele week ondermaats, niet dat we ons niet hadden vermaakt, maar daar kom je geen 2400km ver voor! . Eindelijk de eerste en jammer genoeg voor ons de laatste dag met prima weer, 's nachts was de wind gaan liggen, eindelijk konden we naar eender waar varen en we hadden dan ook reeds de avond ervoor de 1500kg stek in de plotter gezet.

Foto : Steven met zijn heilbot van 1.47m en 41kg!!

Wat we ook op voorhand hadden afgesproken was dat we om 13u zeker stopten met vissen om alles tijdig ingepakt en opgekuist te hebben voor het vertrek van dinsdag. Ik ken ze ondertussen, als er vis gevangen word zijn ze niet meer te stoppen en reken mezelf daar ook maar bij, dus een uur of 2 extra had ik ook al mee gerekend. Met een vaartje van een kleine 40km/uur scheerden we om 7u naar de stek, een half uurtje later konden we daar beginnen vissen, na een drift of twee om de plek te onderzoeken wist Steven een klein bultje te vinden op een 40m diep waar blijkbaar wat vis tegen lag en de volgende drift was het raak, eerst Felicien die de vis al even vlug verspeelde dan dat hij hem eraan had gekregen en daarna ikzelf die de eerste behoorlijke gul wist te landen. We kregen de volgende driften nog wel wat vis aan boord maar echt spectaculair was het niet. Nochtans zag Steven telkens meerdere mooie echo's op de dieptemeter, de vis lag er maar was niet aan het azen. Toch bleven we op dezelfde stek vissen omdat er geregeld een behoorlijke vis gevangen werd, echter na nog een paar driften begonnen ook de locals de stek te verlaten en meer water te bestrijken. Wij dus ook eens verkassen, eens naar wat dieper water, dan weer aan de binnenkant van het eilandje geprobeerd, maar niks leverde wat op, een kleine uitzondering na. Weerom naar hetzelfde bultje, weer direct vis, weer een stuk of 2 en dan weer gedaan, het leek alsof je de stek verstoorde na een drift of 2. Ondertussen was het al een uur of 11 en de 3 andere boten leken nu toch wel steeds over dezelfde diepte te driften. Dus wij ook veranderen en ook naar het midden tussen de 2 eilanden op een diepte van 80 meter gaan vissen. 11.45u, Benny haakt iets, wat... we hadden al een paar kleine zeeduivels gevangen, en Benny dacht weerom aan zoiets, het hing daar maar zonder te zwemmen, alleen aan het gewicht leek deze toch van een behoorlijk formaat. Ik dacht toen, ja nu filmen, 't is de moment, wat kan in het laatste uur het verschil nog maken? , Dus ruilde ik mijn ocean wizzard voor een canon video camera en begon de "dril" van de zware zak aan Benny's hengel te filmen. Weet je in zo een helder water is het wel een mooi zicht als er een zeeduivel in het vizier komt. Omdat de dril nog al wat tijd in beslag neemt als je van 80m moet komen wisselde ik het beeld af en toe door Steven tussendoor, staande op de achterbank, in beeld te nemen en toen gebeurde het! .

Net toen ik op Steven richtte terwijl hij zijn Noorse pilker opwaarts bewoog en gecontroleerd weer naar de bodem liet zakken, blokkeerde plots de hengel, ik zie zo het gezicht van Steven nog voor me, verwonderd, met ogen die zegden waar hang ik nu aan vast! Plots vertrekt de bodem waar hij aan vast hangt met een geweldige run zoals we er nog nooit in ons hele vissersleven een gezien hadden, de 10-30 pond ugly stick zette zich krom en de reel begon tegen een ongelooflijke snelheid door de slip te gieren. Ik bleef alles door de zoeker volgen, Benny's "zak" had afgedaan, dit was het beeld dat ons niet meer mocht ontglippen. Onmiddellijk riep Steven, neem het stuur asjeblief, maar dat is vlugger gezegd dan gedaan, Benny met vis tussen Steven en Felicien, en ik wou de camera voor geen seconde meer lossen. Het was alsof het zo moest zijn maar de vis van Benny loste, deze nam onmiddellijk het stuur over en volgde rustig aan de vis. Het was ondertussen duidelijk, dit was geen visje maar een bakbeest, de haak zat goed, zover waren we al zeker, nu nog de schrik of de onderlijn, die zelf gemonteerd was met nog 2 grote rode twisters boven op het kon houden, deze was gemaakt uit nylon 80/100ste, maar bij zoveel geweld twijfel je wel aan de knopen! . Alle hengels waren nu uit het water, de hele zijkant van de boot was vrij gemaakt, tot hengelsteunen toe waren verwijderd, we wilden niets aan het toeval overlaten. Zelfs de plaatselijk vissers hadden begrepen dat hier iets speciaals aan de hand was en gaven ons de ruimte om van op afstand de spectaculaire dril te volgen. Ik besloot om af en toe de video camera uit te schakelen en tussendoor nog een pak foto's te schieten, ik voelde me op dat ogenblik meer pers dan visser, maar ook mijn hartslag ging nu tegen 180!!. Regelmatig filmde ik een paar beelden om nadien weer uit te schakelen om zeker geen platte batterij te hebben. De vis bleef tegen de bodem aan zwemmen, heel af en toe loste hij een paar meter de bodem om met 2 slagen weer tegen de bodem aan te liggen. Zachtjes aan en na een dik half uur begon de vis stilaan naar iets ondieper water te zwemmen, van 80 naar 60 meter, perfect gevold door schipper Benny, weer wat verder, 50 meter en zachtjes aan naar 40 meter dit vond hij blijkbaar genoeg, na nog een kwartier toch wat winst, de vis kwam stilaan van de bodem los, een paar meter, de teller op de reel gaf toch nog 150 voet aan, maar voet na voet spoelde Steven de lijn weer op de reel, hij begint zich stilaan te geven hoorde ik hem zeggen net op dat moment was hij weer weg richting bodem en de teller stond terug op 150 voet!!. Er was bijna 1uur verstreken, toen de vis eindelijk moest toe geven en metertje na metertje begon hij stilaan naderbij te komen. Ik verloor de lijn nu niet meer uit het oog, ik zette iedereen nog eens tot scherpte aan, alhoewel dat zeker overbodig was. Aan boord was de spanning nu te snijden, met mijn polaroid zonnebril zag ik de donkere schaduw plots uit de diepte verschijnen en een paar seconden later zagen ook de anderen een kolossale vis naar het oppervlak komen. Ondertussen was de video weer gestart en werd het hele gebeuren als uniek beeldmateriaal vastgelegd. De heilbot, want nu was het zeker, kwam langs zij en nu zagen we pas hoe indruk wekkend hij wel was, de vis had de bij hangende twister in zijn staart hangen, vandaar dat Steven tijdens de dril zulk een zware slagen voelde!! Er werd even getwijfeld om hem te gaffen, de vis lag enkel met de staart boven en er werd gevreesd dat hij opnieuw een run zou plaatsen als we hem in de staart gaften, op dat ogenblik kwam de rest van zijkant van de vis even boven, door dat hij zowel vooraan met de pilker als achteraan met de twister was gehaakt zaten we met een vervelende situatie tot Felicien, de gaffer van dienst, besloot dat het lang genoeg geduurd had en de vis met één forse haal in de zij haakte en hem met al zijn kracht aan boord sleurde. En toen. Toen was het even stil, bewondering, ongeloof en respect werden tastbaar en werden verscheurd door de ontlading van Steven die pas dan besefte wat hij gerealiseerd had. Binnen was hij, en de eerste commentaar kwam van Felicien, dat is nu eens een platviske he! . Meten gaf ongeveer 1.50m en het gewicht werd op een 40 kg geschat, dit was het slot van de visdag, de laatste vis was een bekroning voor het ganse team, met een proficiat aan Steven voor de perfecte dril aan dit lichte materiaal. Bij aankomst werd de vis opnieuw gemeten en gaf precies 1.47m aan, na veel gesukkel konden we hem wegen met een digitale weegschaal en bracht hij precies 41kg op de display. Jammer dat we hem niet in een van de visverwerkende bedrijven konden laten wegen, want met paasmaandag is dit een onmogelijke opgave en wachten tot 's anderendaags was met ons vroege vertrek ook al geen optie zodat we nu wel vrezen dat de vis niet zal kunnen gehomologeerd worden.