Rorvik 4

De ander visdagen zal ik trachten samen te vatten in één verslag, we zochten regelmatig in het kanaal, dit is een natuurlijke doorgang van zo'n slordige 13km lang en 600m breed! , Naar scholen vis die gedurende de skrei hierdoor zouden trekken, dat hadden we althans gehoopt. Of het paaien was voorbij, ofwel zaten ze op andere, voor ons nog onbereikbare stekken. Hoe we ook zochten, verder dan een paar gullen, wat kleine leng en een mooie lom van een kg of 5 kwamen we niet. Nu zijn we allang genoeg visser om te beseffen dat het niet altijd zomaar bingo kan zijn, we gaven de moed niet op, maar begonnen stilaan te beseffen dat we om echt goede vangsten te boeken we op beter weer en hieraan gekoppeld betere stekken zouden moeten terechtkomen. Het weerbericht zag er de komende dag niet erg gunstig uit om echt buiten het kanaal te kunnen vissen, met een ZW 10m/s konden we jammer genoeg enkel de noordelijke zijde van het gebied bevissen, en daar hadden we al een paar keer veel tijd in geïnvesteerd zonder echte goede resultaten. Op donderdag na het avond eten gingen we toch nog voor een paar uur net buiten de haven proberen met het lichte materiaal. Nog maar net het haventje buiten gaf onze Humminbird vis aan op een diepte van slechts 18m, onmiddellijk zoefden de lichte pilkertjes naar de bodem. Mijn Shimano pilk van 200gr werd al onmiddellijk getest, het 100gr pilkertje was reeds voor de bodem gegrepen door een mooie wiergul en er volgden er meer. Bij iedereen was het nu raak, het leek wel of de gulletjes er op ons hadden liggen wachten. Dit was puur amusement, heel af en toe zat er zelfs een vis van een paar kg tussen zodat het werkelijk een mooie afsluiter was van deze dag. Later die avond werd er opgemerkt dat we vergeten te filmen waren, 't ja wat wil je, we zijn in de eerste plaats allemaal vissers en geen camera mensen hè! . Toch zouden dit eens moeten doen, ook al leek de vangst niet de moeite waard om te filmen, er moesten toch wat opnamen gemaakt worden.
De wind bleef ons maar parten spelen, toch besloten we nog eens de noordelijke eilandjes voorbij te varen en daar ons geluk te proberen, de wind in het oog houdend zouden we zeker geen risico's nemen. Na een km of 2 voorbij het kanaal te zijn kwam er toch al wat meer golfslag te staan, maar de Hansvik 18 voet met 40pk Yamaha kon wel wat verdragen. We besloten de verst gelegen stek eerst aan te doen om indien het weer slechter zou worden de stekken op de terugweg in meer beschut water te bevissen. Deze stek leverde enkel een paar schelvisjes op, en hiervoor moest je redelijk wat golven trotseren. Verkassen maar naar de volgende stek, zoals het er in het eerste uur had uitgezien gingen we nu naar iets rustiger water, maar door de ondertussen gewijzigde windrichting stonden ook daar stevige golven. Dit was niet leuk meer en op het randje van veilig zijn besloten we om opnieuw richting eilanden te varen. We waren nu genoodzaakt om dwars op de golven te varen waardoor de te varen afstand plots 10km werd, en tegen een slakke gangetje, planeren was absoluut onmogelijk geworden, van zo een 10 km/u is de rekening snel gemaakt. Het betekende 1uur tegen de golven opbeuken, en met een slechte rug van 50 jaar is dit niet echt aangenaam meer. Uiteindelijk bereikten we toch kalm water en opnieuw werd de kaart geraadpleegd om in dit gebied nog een paar stekken te bevissen. Een stek met een onderwater plateau op 45m diep werd afgevist langs verschillende zijden, eens van op 80m naar het plateau, dan weer van het plateau naar dieper water, veel leverde het niet op. Bij de derde drift haakt Felicien een gulletje, met zijn 80 ponder zag je het visje nauwelijks bewegen, in het kraakheldere water zagen we het in de staart gedregde gulletje van een kleine 2kg naar boven komen tot Felicien plots roept, mannen er volgt een heilbot!! , Meteen vraag ik de video camera en ben nog net op tijd om een paar beelden te maken van de volgende heilbot. Wij maar adviseren aan onze maat, laat de vis er nog wat hangen, als hij pakt geef dan draad enz. Maar de heilbot laat zich alleen maar bewonderen, een inderhaast bij gegooide shad word compleet genegeerd, en na zeker 2 minuten verdwijnt het beest weerom naar de diepte. Een heilbot mannen!! weliswaar alleen maar gezien maar toch, en dat op slechts 45 meter water, hij blijft het gespreksonderwerp voor de rest van de dag. De heilbot was zeker een meter lang en tamelijk licht van kleur met groen bruine vlekken, het is moeilijk om een juiste schatting te doen maar dit was zeker geen visje van 10kg, later zal blijken waarom we dit nu al konden zeggen!!.Ondertussen besluiten we het hier op te geven en op nieuw voorbij de brug wat koolvis op te zoeken om toch nog wat vis aan de haak te hebben. We hadden een stekje gevonden waar de koolvis een kleine halve kilo was en aan licht materiaal wel voor een beetje sport kon zorgen.
Zaterdag, onze 4de vis dag viel letterlijk in het water een strakke westenwind blaast recht in het verlengde van het kanaal, uitvaren is mogelijk maar ver van aangenaam zodat we besluiten om een rustdag in te bouwen. Ik lees wat in een boek, de anderen gaan wat materiaal voorbereiden in het fileer huis. Mijn vismaat Steven moet en zal vissen en vist werpend met een verzwaard plugje in de haven, de ene na de andere koolvis vergrijpt zich aan de Rapala en ook een paar kleinere pollakjes kunnen het plugje niet met rust laten. Benny en Felicien voegen zich bij Steven en met zijn drieën gaan ze op de kop van de haven dam wat staan gooien met klein materiaal, wat hen mooie sport en dito vissen oplevert.
Zondag, de wind is wat gaan luwen, we kunnen nu richting zuidelijke eilandjes, de eigenaar had ons verteld dat er de week ervoor met netten 1500kg mooie kabeljauw gevangen was en dat we daar nog wel wat vissen zouden kunnen vangen, maar eens bij het breder worden van het kanaal stond de wind nog iets te strak om echt ver buiten te kunnen. Ook deze stekken leverden niet echt veel vis op zodat we terug het kanaal in gingen om de hele kant eens af te vissen, driftend over verschillende diepten vingen we geregeld wat wier gulletjes en af en toe een mooi koolvisje. Ik monteerde een makreel paternoster met wat lichtgevende parels erop en wat glitterdingetjes eraan, onder aan een klein pilkertje erbij en zakken maar. Dit kon met moeite de bodem bereiken, alles knalde hier op, kleine gul, koolvis en pollak, kleine vissen, maar goed voor de fun. Tegen de late namiddag bereikten we de koolvis stek zoals we deze ondertussen gedoopt hadden, hier was het niet te doen om met de paternosters te vissen, voor je het wist waren al de haken bezet door deze kleine rovers zodat we wat dieper gingen vissen. Eerst vissend tussen 10 en 20m gingen we nu naar 40 m om van het kleine spul af te geraken, de koolvis werd hier al wat mooier, dit waren visjes van een halve kilo, maar ook dit wilden we niet meer, we daalden af naar 70m, bijna in het midden van de vaargeul, ik veranderde mijn paternoster niet meer en bleef hopen op het pilkertje onderaan, beneden gekomen kreeg ik al onmiddellijk een dreun op de hengel, ik dacht direct aan een gul, maar deze ding redelijk fel te keer, bij het omhoog drillen kreeg ik er nog een tik bij en weer een, en nog een, dit waren koolvissen van een ander formaat, en het kon ook niet anders of het paternoster werd in stukken van een getrokken, resultaat, pilkertje kwijt en nog 1 vis aan de bovenste haak. Er werden nu nog mooie koolvissen gevangen, eerst nog aan een licht pilkertje, later enkel nog bij Benny omdat hij de enige was die nog een snoer met lichtgevende spullen had en dat bleek in het laatste uur van doorslaggevend belang te zijn. Toch enigs voldaan keerden we huiswaarts in de hoop dat er voor onze laatste halve dag echt wel iets meer zou inzitten dan wat mooie koolvissen te vangen. Hierover meer in het volgend verslag.