Winter.

Door het grote tijdsverschil tussen het vorige artikel en nu lijkt het alsof ik de hele winter niet heb gevist. Niks is minder waar, er zaten natuurlijk wel de stormen tussen die ons noodzaakten om binnen te blijven, de feestdagen die ongelukkig genoeg net in het weekend vielen zodat ook hier familiale verplichtingen voorrang kregen op het vissen.

Toen we in november een paar fantastische visdagen hadden beleefd leken we wel wat verzadigd, nee, niet dat we het even beu waren, dat gevoel heb ik trouwens nog nooit gehad! , maar zoiets van de druk is er af, we hadden zelf succesvolle dagen gehad en de kroon was de dag met de supersnoeken voor onze kleine vismaten Tjerk en Xander.

Door omstandigheden kon ik dan een paar keer niet met vismaat Steven mee met de boot zodat er voor een paar korte sessies vanaf de oever werd gekozen. Voornamelijk vissend met dood aas, de sardien als favoriet kende ik wisselend succes. Er was vooraf afgesproken dat als Tjerk mee kon hij de eerste aanbeet mocht verzilveren. Het geluk zat hem dit jaar blijkbaar mee, want telkens als hij mee ging konden we toch een paar mooie vissen vangen, met een drie tal vissen van 90 +.

De geviste wedstrijden van het NKS ondertussen werden met wisselend succes gevist, de eerste wedstrijd was de IJsel en was iets om snel te vergeten. De 2^de was het Haringvliet en met 8 maatse vissen was dit toch nog niet voldoende om een finale ticket af te dwingen, in januari werd dan de wedstrijd op het Noordzee kanaal tot 2 maal toe afgelast wegens stormachtige wind zodat onze volgende wedstrijd hopelijk een finale ticket kon opleveren. Weerom was het Haringvliet het strijdtoneel en we besloten om toch nog een paar keer te gaan voorvissen om ruim wat stekkennis op te doen.

Tijdens het voorvissen bleek dat met een redelijke wind de boot moeilijk onder controle te houden is, wat ook bij de vorige wedstrijd reeds was gebleken. Hierdoor is het als bijvisser steeds moeilijk om contact met de bodem te houden en dat merk je in het aantal aanbeten.

Toch ving ik behoorlijk, temeer daar vismaat Steven met een pijnlijke schouder sukkelde en zich daardoor wat meer op het varen concentreerde. Hierbij ving ik dan ook mijn persoonlijk record baars van precies 50cm! .

Het geluk zit ons dit seizoen niet echt mee, want precies een week voor de wedstrijd stoot ik door een dom ongeluk mijn rechterhand tegen een lavabo met als gevolg pink ontwricht in hand en een beentje in hand gebroken! . Gevolg, geen wedstrijd voor mij zodat Benny voor me moest invallen. Deze had dan het ongeluk dat de omstandigheden niet mee zaten en hierdoor een slecht resultaat het gevolg was. Nee, hij kon hier niks aan verhelpen, het materiaal zat goed, en voor de eerste keer dat je gaat verticalen en dan nog wel op een NKS wedstrijd moet je toch een beetje geluk hebben. Blijkbaar klopte het tactisch plan niet echt en voeg daarbij moeilijke vaaromstandigheden zodat de bijvisser het steeds moeilijk heeft verklaren het slechte resultaat.

Al bij al heb ik nog wat geluk met de kwetsuur zodat het met 4 weken gips zou genezen geraken. In eerste instantie sprak de dokter van operatie en minstens 6 weken gips zodat ik ook de volgende wedstrijd en de visreis naar Noorwegen in het water zag vallen!!. Gelukkig hebben ze het onder narcose allemaal netjes op de plaats gekregen zodat half maart het gips kan verwijderd worden en ik weer met volle moed aan de slag zal kunnen.

Noordzee kanaal en Noorwegen hou jullie vast want mijn vis honger zal groot zijn!!!.