Rorvik 2007

Rorvik 2007

Weerom een lange tijd geleden dat er nog iets verscheen op de blogger , ditmaal in eerste instantie door de vraag bij mezelf , waar blijven er reacties , of mensen die ook hun verhalen neer pennen zodat ik ook daar eens een kijkje kan nemen. Maar als je dan van een paar visvrienden verneemt dat ze de site toch bezocht en gelezen hebben besloot ik toch om er maar weer met de regelmaat opnieuw een verslag van afgelopen visserijen op te plaatsen.

Nu ja tussen het laatste verslag en nu zit een hele lange tijd tussen zodat we dit best terug in een paar artikels gaan opsplitsen want vissen hebben we ondertussen wel vaak gedaan.

Starten dan maar met de visreis naar Noorwegen , die net met de sluiting van het snoekbaarsseizoen aanving. Weerom was de bestemming Rorvik , niet direkt omdat we er het jaar er voor als afsluiter de prachtige heilbot hadden gevangen , maar veeleer omdat we ten eerste de accommodatie goed vinden , alles is er nieuw , nog geen drukte omdat het redelijk onbekend is en ten tweede , de plek nu al wat beter kende zodat je geen 2 dagen meer moet gaan verkennen om de betere stekken te vinden.

We vertrokken op 30 maart met het mooiste weer dat we konden dromen , maar de webcam ter plekke gaf aan dat het in het noorden heel wat anders was geweest, de week ervoor nog veel sneeuw zodat we ons toch moesten voorzien op sneeuwkettingen, je weet maar nooit !!.

De reis verliep voortreffelijk en onder een stralende zon doorkruisten we vanaf Oslo het prachtige Noorwegen, alleen jammer dat het nog een dag reizen is, we kwamen toe om 9u , want het is ook vanaf Oslo nog 12u rijden.

Onze eerste visdag was het weer al wat grijzer , maar de wind liet toch nog toe om de buitengaatse stekken op te zoeken. Meteen werden er mooie kabeljauwen gevangen , geen echte kanjers , maar mooie vissen tot een 5kg met een paar stuks van 7 en eentje van 9kg.

Al bij al een geslaagde start , de volgende dag was de wind gedraaid zodat we niet meer naar de topstekken terug konden , dit is ook het enige minpunt van de locatie , de 18 voet boten met 40 pk 4takt zijn ruim genoeg en daar bij snel , maar niet ze waardig genoeg om met een wind van 4-5 nog net buiten de eilandjes te gaan vissen. Dan maar binnen de beschutting van de natuurlijke doorgang met licht materiaal , de shimano 200gr of een stevige spin hengel volstaan ruimschoots om met de lichte pilkertjes tussen 50 en 100gr te vissen. Vorig jaar beleefden we hiermee veel plezier met wier gulletjes tot 1kg en wat koolvis van het zelfde formaat. Nu werden we aangenaam verrast omdat de meeste vissen van het formaat 2kg waren zodat ze nog meer sport aan het lichte materiaal gaven.

Dag 3 , nog steeds windkracht 4 , maar wel wat gedraaid zodat we door tussen de eilanden door opnieuw op onze buitenstek geraakten , beschut door het laatste eilandje was het er goed vissen en opnieuw werd er direct goed gul gevangen , geen supergullen maar wel mooie sport, na een uurtje was het festijn voorbij en zochten we in de buurt diepere stekken naar 80 tot 100m op , daar stoten we plots op een school jagende koolvissen die bij het snel binnen vissen op de zware pilkers van 300 gr knalden. Ze waren echter even snel verdwenen zoals ze gekomen waren. Dus opnieuw naar de bodem met de pilkers , er lag een mooie bijna rechtopstaande richel van een paar meter , die we met onze eigen meegenomen Humminburd mooi in beeld kregen. Daar krijgt Felicien plots een zware dreun op de pilker , nee dit was geen kabeljauw , de machtige vis was waarschijnlijk een heilbot , waarschijnlijk ja , want een mooie richel betekend niet alleen vis er tegen maar ook het gevaar dat de vis zich kan vastzetten , wat jammer genoeg ook gebeurde en weg was de onbekende. Na de middag waren we genoodzaakt om huiswaarts te keren wegens nog aantrekkende wind , en veiligheid voor alles he!!.

De rest van de dagen het zelfde verhaal , wind regen , en natte sneeuw werden spelbrekers zodat we in de beschutting van het natuurlijk kanaal waar Rorvik gelegen is moesten vissen.

We besloten ook een smalle fjord te bevissen waar ook zeeforel kon gevangen worden , maar dit was meer in de zomer , dus bleef het bij gul en wat kleine koolvis en schelvis , maar de omgeving was prachtig en dat maakt het vissen hier altijd de moeite waard!!.

Samengevat , geen super vissen , maar wel alle dagen amusement , voldoende vis om mee te nemen. De beperking van 15kg filet per man is een goede zaak tegen de stropers die vroeger hele diepvriezers vol kwamen vangen om vol filet van kleine koolvis te steken en ze dan op het thuisfront te verkopen om zo een stuk van de kosten te dekken !! sportvissers ?????

Volgende keer weer naar Rorvik ?? , als een zeewaardige boot zou bijkomen zoals een Arvor zou dit veel oplossen omdat de Hansvik 18 voet inzake wind toch zijn beperkingen heeft. We hebben al mooie andere bestemmingen gevonden met toch betere boten , maar de beslissing is nog niet gevallen.

Dr terugreis was een ander verhaal , het echte Noorden!! , het begon te sneeuwen net toen we vertrokken , zodat we al vlug 3 uur vertragiging opliepen door het slakkengangetje van 30km/u
Gelukkig waren de omstandigheden vanaf Trondheim een pak betere zodat we in de bergen de schade iets konden inhalen en toch tijdig aan de ferry geraakten.

Maar visvakantie Noorwegen , ja , zeker!!.

Frankyvist.

Winter.

Door het grote tijdsverschil tussen het vorige artikel en nu lijkt het alsof ik de hele winter niet heb gevist. Niks is minder waar, er zaten natuurlijk wel de stormen tussen die ons noodzaakten om binnen te blijven, de feestdagen die ongelukkig genoeg net in het weekend vielen zodat ook hier familiale verplichtingen voorrang kregen op het vissen.

Toen we in november een paar fantastische visdagen hadden beleefd leken we wel wat verzadigd, nee, niet dat we het even beu waren, dat gevoel heb ik trouwens nog nooit gehad! , maar zoiets van de druk is er af, we hadden zelf succesvolle dagen gehad en de kroon was de dag met de supersnoeken voor onze kleine vismaten Tjerk en Xander.

Door omstandigheden kon ik dan een paar keer niet met vismaat Steven mee met de boot zodat er voor een paar korte sessies vanaf de oever werd gekozen. Voornamelijk vissend met dood aas, de sardien als favoriet kende ik wisselend succes. Er was vooraf afgesproken dat als Tjerk mee kon hij de eerste aanbeet mocht verzilveren. Het geluk zat hem dit jaar blijkbaar mee, want telkens als hij mee ging konden we toch een paar mooie vissen vangen, met een drie tal vissen van 90 +.

De geviste wedstrijden van het NKS ondertussen werden met wisselend succes gevist, de eerste wedstrijd was de IJsel en was iets om snel te vergeten. De 2^de was het Haringvliet en met 8 maatse vissen was dit toch nog niet voldoende om een finale ticket af te dwingen, in januari werd dan de wedstrijd op het Noordzee kanaal tot 2 maal toe afgelast wegens stormachtige wind zodat onze volgende wedstrijd hopelijk een finale ticket kon opleveren. Weerom was het Haringvliet het strijdtoneel en we besloten om toch nog een paar keer te gaan voorvissen om ruim wat stekkennis op te doen.

Tijdens het voorvissen bleek dat met een redelijke wind de boot moeilijk onder controle te houden is, wat ook bij de vorige wedstrijd reeds was gebleken. Hierdoor is het als bijvisser steeds moeilijk om contact met de bodem te houden en dat merk je in het aantal aanbeten.

Toch ving ik behoorlijk, temeer daar vismaat Steven met een pijnlijke schouder sukkelde en zich daardoor wat meer op het varen concentreerde. Hierbij ving ik dan ook mijn persoonlijk record baars van precies 50cm! .

Het geluk zit ons dit seizoen niet echt mee, want precies een week voor de wedstrijd stoot ik door een dom ongeluk mijn rechterhand tegen een lavabo met als gevolg pink ontwricht in hand en een beentje in hand gebroken! . Gevolg, geen wedstrijd voor mij zodat Benny voor me moest invallen. Deze had dan het ongeluk dat de omstandigheden niet mee zaten en hierdoor een slecht resultaat het gevolg was. Nee, hij kon hier niks aan verhelpen, het materiaal zat goed, en voor de eerste keer dat je gaat verticalen en dan nog wel op een NKS wedstrijd moet je toch een beetje geluk hebben. Blijkbaar klopte het tactisch plan niet echt en voeg daarbij moeilijke vaaromstandigheden zodat de bijvisser het steeds moeilijk heeft verklaren het slechte resultaat.

Al bij al heb ik nog wat geluk met de kwetsuur zodat het met 4 weken gips zou genezen geraken. In eerste instantie sprak de dokter van operatie en minstens 6 weken gips zodat ik ook de volgende wedstrijd en de visreis naar Noorwegen in het water zag vallen!!. Gelukkig hebben ze het onder narcose allemaal netjes op de plaats gekregen zodat half maart het gips kan verwijderd worden en ik weer met volle moed aan de slag zal kunnen.

Noordzee kanaal en Noorwegen hou jullie vast want mijn vis honger zal groot zijn!!!.

Snoek week

In de herfst vakantie moest het er nog eens van komen, met Tjerk zouden we gaan vissen op de ons bekende 60 voet kreek. Omdat we de week ervoor succesvol gevist hadden met dood aas besloten we dit nog maar eens te proberen, Tjerk kon zo weer op zijn geliefde baarzen vissen terwijl ik lui onderuit gezakt de wacht kon houden bij de diepvries sardienen. Door de strakke, bijna stormachtige ZW wind werden we genoodzaakt een andere stek te bevissen.

Op onze plek aangekomen tuigde ik eerst een klein vertikaaltje op om Tjerk met een klein twistertje op baars te laten vissen. Toen ik hem bij de eerste worp wou tonen hoe hij daar mee moest vissen vingen we al direct een snoekje van 30cm naast het staketsel. Toen was het aan Tjerk zelf en bij zijn eerste worp stond hij al direct te roepen om het schepnet, een mooie snoek van 84cm had zijn kleine twister gepakt en gelukkig was deze net vooraan gehaakt zodat we hem veilig konden landen zonder staaldraad ertussen!!.

Ik had goede hoop dat door de sterke wind mijn dobbers zouden mee gevoerd worden naar de stek aan de straat kant. Niks was minder waar, de stroming ging tegen de wind in en ik dreef dus met het dood aas naar het ondiepere gedeelte van de kreek. Dus werden de aasvissen dan maar op de bodem aangeboden en kon ik zo ook Tjerk beter in het oog houden. Later probeerden we het toch aan de straat, de dode aasvissen leverden niks op, werpend langs de staketsels met pluggen en shads hadden we ook al niks meer gevangen zodat Tjerk met de lichte Shimano dia flash met kleine diepvries spierinkjes zijn geliefde baarzen trachte te verleiden. Zelf ging ik iets verderop in de diepere gaten werpen met een kleine bull dawg en had bijna onmiddellijk succes en ving binnen de 5 minuten 2 mooie snoekbaarzen van 73 en 71cm. Een paar minuten later had Tjerk beet op het kleine spierinkje, nee geen baarsje maar weerom een mooie snoek van 84cm!!. Toch nog een prachtige dag!!, Allerheiligen vingen we 1 van 90cm aan de sardien, werpend noch slepend vingen we niks meer, toch weerom blij dat we op een uur of 3 vissen nog een moois vis wisten te vangen.

Heel onverwacht kon vismaat Steven dan nog verlof krijgen op vrijdag en ook voor mij was het vlug geregeld. We namen zowel Tjerk, als Xander, zoontje van Steven ook mee naar het groot water in Nederland om zowel baarzen als snoeken te vangen. Na een kwartiertje ving ik al een mooie 85 tiger aan een gesleepte baars en een klein uur later gebeurde er iets wat we nooit eerder hadden mee gemaakt. Xander was met een baars aan de fire ball aan de slag en kreeg plots een mooie aanbeet. Onmiddellijk had Steven met al zijn ervaring door dat dit een mooie vis was en werden alle andere hengels uit het water gehaald, er was voordien met Tjerk afgesproken dat de volgende aanbeet aan de sleephengel voor hem was, en net toen ik deze uit de weg wou doen verdwijnt ook deze dobber zachtjes onder water. Ik kon niet anders meer dan snel de haak te zetten en onmiddellijk voelde ik de trage weerstand van een mooie vis. Tjerk moest nu de rest maar doen zoals afgesproken was en na een spectaculaire dril waar stuurmans kunst en ervaring van de begeleiders een grote rol speelden om de vissen uit elkaars vaarwater te houden konden er 2 pracht snoeken aan boord gebracht worden. Xander stond te glunderen met een zware 1.08m en Tjerk had een mooie slanke 1.10m te pakken. Meteen goed voor hun persoonlijk record!!, Later op de dag kwam er nog een mooie snoek van 99cm aan boord zodat de dag met nog wat mooie baarzen als extra kon afgerond worden.

Wij weten zeker dat die gasten er nog vaak over zullen dromen!!.

NKS 2006/2007 1ste wedstrijd

De ijsel, 29 10 2006

Als eerste wedstrijd voor het nieuwe seizoen NKS 2006/2007 was er uit geweken naar de IJsel omdat er voor het Eemskanaal geen Vergunning verleend. De reden hiervan blijft mij onduidelijk, het is een catch en release organisatie die met de grootst mogelijke zorg de vis behandeld en laat behandelen. Het brengt een groot aantal echte sport vissers samen die later wel eens willen terug komen als ze het er naar hun zin hebben gehad, ook weer goed voor een beetje toerisme zou ik denken. Maar ja, blijkbaar denken er sommigen toch anders over. Willen ze zo hun stekken beschermen??, wie zal het weten.

Wat de wedstrijd zelf betreft zijn we vlug uit gepraat, het voorvissen leverde wel wat vis, maar alles net boven en eerder onder de maat, grote hoeveel heden werden er ook niet gevangen. Toch met de goede moed naar ginder, maar al snel bleek dat je ook een beetje geluk nodig zou hebben om een maatse vis te vangen. We vingen al snel een baars van 30 cm op een dood visje op de bij hengel maar al snel werd duidelijk dat we meer water zouden moeten bestrijken. De strakke wind trok later op de dag nog aan en net toen we het juiste besluit hadden genomen om sneller te gaan diagonalen met iets zwaardere jig koppen, wat als vlug 2 mooie baarzen van 31 en 30 cm opleverde werd de wedstrijd afgeblazen wegens te sterk aan getrokken wind. Bijna 2u te vroeg werd de strijd gestaakt en er waren ondertussen 14 maatse vissen gevangen en dat met 54 boten!!. De IJsel wordt voorlopig afgevoerd als wedstrijd water na een tweede keer geflopt te zijn. Hopelijk volgende keer beter, dan trekken we met de karavaan naar het Haringvliet. Afwachten en oefenen is de boodschap!!.

Finale NKS 2005-2006

Finale NKS

Bij de aanvang van ons eerste volledige seizoen NKS eind 2005 hadden we ons tot doel gesteld om binnen de eerste 20 te kunnen eindigen, en natuurlijk om een finale ticket te behalen. Het werd een seizoen met ups en downs, dan weer konden we tevreden zijn over het behaalde resultaat, de volgende wedstrijd werd er dan weer eentje om vlug te vergeten ondanks dat we dan de week er voor bij het voorvissen soms meer dan bevredigende resultaten hadden behaald. We hebben momenten gekend waar we bijna totaal in zak en as zaten omdat net bij die wedstrijd onze verwachtingen hoog lagen door de goede resultaten vooraf.

Maar een wedstrijd bleek toch nog net iets speciaals te zijn, er zijn natuurlijk het grote aantal deelnemers die je keuzes van stekken soms beperken. Je dacht om aan boei 33 te gaan liggen om dat je daar de week ervoor behoorlijk had gevangen, maar met onze 25pk komen we er net aan als er al een stuk of 6 aan het vissen zijn. Niet dat het daaraan ligt hoor, maar soms kan het toch wel een klein verschil maken. De wedstrijd waar we dan ons finale ticket behaalden was weer van een ander kaliber, de Andelse maas stond op het programma, de week ervoor weerom gaan voorvissen onder barslechte omstandigheden, koning winter gaf zich niet zomaar gewonnen en zonnige maar koude perioden wisselden af met striemende vlagen van hagel en grote vlokken sneeuw. Dit was enkel voor de winterharde vissers en we hoopten dat het de week erna toch zijn vruchten zou afwerpen, tijdens het voorvissen werd er nauwelijks wat gevangen zodat we wisten dat het een taaie wedstrijd ging worden. De wedstrijd zelf begon rampzalig, na een half uur had maat Steven reeds 2 lossers gehad, en net voor de middagpauze was het mijn beurt, het leek erop dat dit weerom op een sisser ging aflopen, maar in het laatste uur wisten we toch nog 2 maatse vissen te vangen waardoor we ons van een finale plaats konden verzekeren. Na nog een paar behoorlijke resultaten eindigden we dan op een 19 plaats waar we zeker tevreden mee waren.

De finale volgde op een wedstrijd van het Belgisch kampioenschap waardoor het toch wel een vermoeiend weekend zou worden. Voeg daarbij nog te weinig slaap door het doorzakken na het BK en je weet dat we niet fris aan de start kwamen. De geruchten dat er op het water van de Beekse Bergen maar weinig zou gevangen worden door het geringe snoekbaars bestand werd na een paar uur vissen reeds bevestigd. Slechts hier en daar hoorde je een melding van een maatse vis. Omstreeks een uur of 11 krijg ik dan toch een aanbeet om een voorntje dat gepresenteerd werd op de fire ball. Groot was dan ook de ontgoocheling dat net op het moment dat ik de hengel in de hand nam er niks meer gebeurde en tot mijn verbazing moest vaststellen dat mijn aas visje van de fire ball was geplukt. Slecht gemonteerd? , oorzaak houten kop? Wie zal het vertellen, de dag ervoor had ik met dezelfde montage de snoek van 82cm gevangen. Gewoon pech, maar als je bij de prijsuitreiking hoort dat er slechts 7, ja je leest het goed ZEVEN! maatse vissen gevangen zijn denk je toch wel even aan die enige aanbeet terug.

Enfin, locatie en accommodatie waren meer dan in orde, de prijsuitreiking was zeer verzorgd met een lekker hapje toe en drank. De prijzen tafel is om van te dromen en zal ervoor zorgen dat we het volgend seizoen met nog meer inzet aan de wedstrijden zullen beginnen.

Voor de winnaar Luc Coppens proficiat, hij wist ze toch weer te vinden, alleen bijzonder jammer dat zijn vismaat Tom Becquaert, die een heel seizoen in functie van het NKS gevist heeft op het laatste moment werd opzij gezet. Op zijn Hollands gezegd, echt sneu voor die jongen. Ik hoop Tom zeker bij het volgend seizoen weer te zien met een andere vismaat.

Wij zijn er zeker terug want voor ons is in de eerste plaats het vissen en de kameraadschap die je bij het NKS terug vind belangrijker dan het resultaat!!.

Jong geleerd

Jong geleerd.

Voor Xander , zoontje van mijn vismaat Steven was het deze zomer eindelijk zo ver, op een aangename vakantiedag mocht hij mee gaan vissen met papa op het grote water ergens in Nederland waar we lekker de naam niet van verklappen. Van uit België al een leuke trip op zich , ik zou zeggen bijna even leuk als op school reis gaan.

Xander hoort bijna wekelijks de visverhalen van papa en het is dan bijna normaal te noemen dat ook hij uiteindelijk eens een snoek wil vangen. Zoals zovele kleine sportvissertjes is dit bij hen de vis die het meest tot de verbeelding spreekt, grote groene rover , met gevaarlijke tanden die heel sterk te keer gaat als hij aan je hengel hangt te vechten!! , wie droomt daar niet van om er zo eens een te vangen. Als je papa dan over een mooie visboot en de nodige hengels beschikt moet het toch eens lukken !. En ja hoor , na een paar uur vissen was het zo ver en kon Xander zijn eerste snoek drillen en er heel trots mee op de foto gaan.

Onze opvolging lijkt verzekerd zo blijkt en misschien worden Xander , en Tjerk , mijn jonge vismaatje misschien ook wel een team dat aan de NKS en BK wedstrijden gaat deelnemen in de toekomst !!.

Zomer.

Normaal zou het volgende verslag er een geweest zijn over de wedstrijd op de Amer, de laatste NKS wedstrijd voor het zomerverlof, maar door de slechte weersvoorspelling nam men het zekere voor het onzekere en verplaatste men de wedstrijd een week. Ook deze kon niet doorgaan, maar dan omwille van de vele afzeggingen door mensen die op dat ogenblik verhinderd waren. Oef gelukkig want ik was er één van.

Waarom er dan niet meer artikels zijn verschenen? , wel dit jaar word schijnbaar beheerst door de NKS en komende BK roofvis wedstrijden. In den beginne dacht ik dit er nog wel even bij te kunnen nemen, maar ook hier dezelfde regels, goed voorbereiden en vaak oefenen geven de beste resultaten dus de vroegere wedstrijd visserij verschuift even naar een lade onderaan.

Maar dan kwam die juli maand, droog, en vooral bloedheet, weer niet goed voor de visserij in het algemeen, met vooral sterk wisselende resultaten tot gevolg. Met zulk een temperaturen loopt ook de watertemperatuur hoog op, op sommige dagen bereikte de watertemperatuur meer dan 25 graden!!, Voor mij is dit reden genoeg om de roofvis te laten voor wat hij is. Nee, niet enkel voor de ondermaatse resultaten, maar vooral voor de conditie van de vissen. Je vangt er vermoedelijk maar een paar, meestal in het ochtend uur, anders tegen schemering aan. De rest van dag zit je toch maar te bakken in de boot. De vissen verbruiken zo veel energie dat ze bij deze hoge temperaturen en laag zuurstofgehalte bijna moeten gereanimeerd worden om ze nog in een redelijke conditie te kunnen terug zetten.

Nee, dan blijft Franky liever uit de boot en gaat toch maar witvis vangen. Zowel recreatief, of om mijn jonge vismaatje Tjerk een en ander bij te leren, of hier en daar aan een wedstrijd deel te nemen bij een van de clubs waar ik aangesloten ben. Zowel feeder als vaste stok kwamen aan bod, bij mijn club De Moedige Lijnvissers waar ik zowat mijn hele leven bij aangesloten ben is het steevast met de vaste hengel te vissen, de Weel, zo noemt het vijvertje is een stukje water dat over gebleven is na een dijkbreuk ergens tussen 1600 en 1650, vroeger had dit nog respectabele afmetingen, maar na de aanleg van de expresseweg Antwerpen – Kust bleef er helaas amper een halve hectare over. Niet tegenstaande de ligging en grote proberen we een gevarieerd visbestand te huisvesten dat gaat van de onvermijdelijke wedstrijd brasem tot snoek en zeelt. Door slechts 10 wedstrijden per jaar te geven waaronder 4 vrije wedstrijden in de maand juli is de hengeldruk niet al te groot waardoor we met de uitgezette vis een behoorlijk vis seizoen mee kunnen afwerken. En toch blijft dit een iet wat geforceerde toestand die ondanks alles toch een aangename en vooral kameraadschappelijke manier van wedstrijdvissen oplevert. Vooral Tjerk, de jongste zoon van broer Daniel heeft hier reeds veel kunnen leren in zijn jonge sportvisserleven. Maar omdat het naar mijn mening op dit soort waters te gemakkelijk gaat zijn we ook aangesloten bij een club net over de grens in het Zeeuwse Clinge, we vissen hier vooral op de kreek 60 Voet, een natuurlijke kreek die ook weer een overblijfsel is van een van de vele middeleeuwse dijkbreuken. Hier een heel andere visserij, je hebt hier dagen dat je werkelijk geen tik kan krijgen, maar je kan er ook werkelijk alles aan de haak krijgen. Van mini platjes tot knoerten van karpers, en zowel baars, snoekbaars en mooie snoeken maken deel uit van het visbestand. Dit is zoveel meer uitdaging om vis aan de schubben te komen en dat moet mijn jonge vismaat ook leren. Wonderwel draagt dit ook zijn voorkeur uit zodat ik hiermee uiteraard zeer tevreden mee ben. Als 12 jarige is hij reeds bijzonder bedreven met alle soorten hengels en is het voor mij een plezier om samen met hem op eender wat te gaan vissen. Zijn enthousiasme werkt aanstekelijk en regelmatig trekken we er op uit om te gaan vissen, binnen kort op snoek, werpend met kunstaas is hij in zijn element, afgelopen maanden was hij ook actief om een paar wedstrijden bij de jeugd te vissen, bijna allemaal met goeie resultaten die voornamelijk te danken zijn aan het enorme plezier dat hij beleeft aan alle facetten van het vissen. Nu het er op lijkt dat de zomer in een versneld tempo over gaat naar de herfst kijken we reikhalzend uit naar de laatste wedstrijden zodat we ons volop kunnen gaan bezighouden met het roofvissen.

Lek NKS

NKS Lek, 11 06 06.

Op 11.06 06 zouden we de Lek bevissen voor het NKS, nu hadden we de kans om te gaan voorvissen en het parcours te verkennen, dus de week er voor op Pinkster maandag trokken we opnieuw naar de rivier. De Lek was geen totaal onbekende voor ons, we hadden er vorig jaar onze eerste wedstrijd aan het NKS mee gedaan en dat was ons nog bij gebleven.

Voorvissen op rivier.

Moeilijke visserij op een sterk stromende rivier met geen al te groot snoekbaars bestand. Althans in deze periode van het jaar, toch hoopten we op beter resultaat dan vorig jaar.

Het voorvissen gaf niet direct hoop, met nauwelijks 2 ondermaatse visjes werd de dag beëindigd, weliswaar onder extreme omstandigheden met de broeierig hete temperatuur als voornaamste negatieve factor en sterke stroming ( geopende stuw) lieten ons toch geloven dat het komende zondag beter zou gaan. Ook de mede vissers die op maandag actief waren hadden het niet best gedaan, dus voor vissen was een maat voor niks.

11.06.06, we waren zover, de vrienden gaven over hun ervaring van de afgelopen dagen niet al te veel positieve signalen zodat we op voorhand wisten dat het een taaie wedstrijd zou worden. Weerom temperaturen van om en bij de 30° noodzaakten ons om onze zonnecrème als eerste in de hand te nemen. We volgden onze op voorhand bepaalde strategie en starten op de stek die we als eerste wilden aandoen. Dat hadden we althans gehoopt, maar de 50pk en meer motoren hadden ons in de start geklopt, we starten dus maar een halte verder. Ik had besloten om met een twister te starten in de hoop tussen de kleine snoekbaars misschien zo wel een of liefst meer maatse vissen te treffen. Vrij vlug kreeg ik 2 aanbeten maar geen van beide kon ik vangen, na een klein uurtje ving ik een eerste ondermaatse snoekbaars wat toch de aandacht onder de ondertussen hoog opgelopen zomerse temperatuur weer aanscherpte.

Geregeld parkeerden we ons kunstaas tussen de stenen van de strekdammetjes die zo de mooie kribben vormden. En toch moest het tegen zo een dam gebeuren, verkassen dan maar, maat Steven werd zowat wanhopig, nog steeds geen beet gehad en dit voor de 4^de visdag op rij. Je begint dan aan alles te twijfelen, er zijn natuurlijk een paar zaken te verklaren waaronder onze nieuwe diepte meters van sponsor Baron marine, met de prachtige Humminbird 947 bij maat Steven en de 537 vooraan zijn we ongelooflijk uitgerust, alleen is het even wennen aan de instellingen en signalen. Daarbij kwam dat om tot op dat moment onverklaarbare reden, er een storing op de dieptemeter kwam bij gebruik van de elektromotor wat het precieze afvissen van talud of krib wel zwaar bemoeilijkten.

Uiteindelijk vingen we kort na de middag nog een ondermaatse snoekbaars en daarmee waren we 1 van de 27 boten zonder maatse vis! .

Toch blijven we erin geloven dat het de volgende keer beter zal gaan, op zulk een taaie wedstrijden leer je wel karakter houden en leer je ook beseffen dat het niet direct aan jezelf en uw techniek ligt, maar dat je ook een klein beetje geluk moet hebben dat de vissen die je vangt net aan de maat zijn en dan word het een heel stuk zonniger.

We hebben dit jaar nog 2 wedstrijden om het beter te doen en toch met enig vertrouwen naar de finale toe te leven.

Dus op naar de Amer met vooral vertrouwen in de tas en hopelijk lukt het daar aardiger.